Obstrukcja insługi do łuku Łuk typowy, angielski, długi, wysoki na szafę Michała O., wystarczająco szeroki, aby w najszerszym miejscu trzymać go jedną ręką, przypomina kształtem powiększoną zapałkę, której odcięto łepek i dodano parę wycięć i nie tylko. Typowy doskonały łuk angielski powinien mieć nadrukowaną liczbę 19 i runy magiczne. Cięciwa, potocznie zwana nie inaczej jak cięciwą, składa się z długich włókien, których pochodzenia rzeczoznawca nie mógł ustalić - badania trwają. Włókna owe splecione są nitką w środku i na końcu (jednym końcu i oczywiście drugim końcu). W środku obwiązane nitką i plastrem oklejone. Aby przysposobić łuk do strzelania należy nałożyć cięciwę. Aby przysposobić łuk do nakładania cięciwy należy go zgiąć wzdłóż płaszczyzny takowej, aby majdan utrzymywany w lewej ręce przysposabiał oba końce w kierunku użytkownika. Łuk podczas napinania powinien być trzymany oburącz nogami i ręką. Cięciwę należy nałożyć na koniec łuku końcem oplecionym nitką. Kożystając z naturalnej krzywizny łuku i pewnej elastyczności ludzkiego ciała tak, aby łuk został wygięty w łuk, a cięciwa stała się jego naturalną cięciwą łuku tego łuku. Z tak przysposobionego łuku można już właściwie (lub też niewłaściwie) strzelać. W owym celu powinno się przygotować strzałe (opis strzały ma być przeznaczony dla ludzi o mocnych nerwach, do których to autor nie należy), która to strzała przysposabia strzelającego do jej nałożenia, a zarazem do najprzyjemniejszej części strzelania. Chwyciwszy strzałę za najbardziej wypukłe miejsce - tylec należy ją od tylca (strzałę, strzałę) założyć na cięciwę tuż nad plastrem samoprzylepnym na owej. Potem należy, uchwiciwszy strzałę i cięciwę palcówką, przyciągnąć, jakby mimochodem, palcówkę z tylcem do twarzy. Celowanie, celem którego jest celne celnięcie w cel co jest cechą celowania, co już zaznaczyliśmy. Przód strzały przez laików (i profesjonalistów też) zwany grotem powinien znależć się na jednej linii ze strzałą tworząc tz. linię strzały. Ze względu na fakt, że zarówno tylec, jak i grot znajdują się na przeciwległych końcach łatwo je połączyć, co zostało już nawet zrobione, za sprawą brzechwy (no i oczywiście współpracowników), przez tego, który ów strzałę wyprodukował. Teraz zarówno grot jak i cel powinny się znaleźć na jednej linii zwanej linią celowania. Upewniwszy się, że mamy do czego celować, po wydaniu ostrzegawczego -STÓJ, BO STRZELAM puszczemy przyjaźnie ostrzegawczą strzałę w kierunku czaszki przeciwnka. Rabin Hłód -Podręcznik Egzekutora Michał Organiściak /Elion/ Tomasz Świdziński /Soth/